(Dieser Text auf deutsch)
Sabine Stern und Achim Stößer
des isch ma jeds schu ä bissl uhåhgnähm,
weil, mia hän jå nid wissä kinne, daß des ä Raumschiff
gwäh isch, odda? I main, 's isch jå nimm so wie fria, wu
d'Laid, wenn se än Zäbbelin gsähnä hän, gschroh hän: »Liewe
Lidd, hänged Grids un Fåhne ruhs, da håali' Gåaschd
kommd innere Gschdald vunarre Sublåhs owwe rah.« Awwa so
äbbes!
Ä Sublåhs? Ha, d'Blåhs vunnare Sau. Die Blåhse von einer Sauen! Also.
Mia sin då grad uffm Bänggl gsässe hinnarem Haus, da Landhaisa-Helmud, da Ehlmilla-Kalle un i, un hän gschwädsd -- was ma hald so schwädsd -- wu's glånd isch. 's had schu ä bissl komisch ausgsähne, wie åaina vun dänne naie Zihg wu so rased, awwa uff da Schnauz isch's gschdånne uff Fihs wie än Dindefisch, vaschdehsch? Un so Lämble sin dauand aus un åh gånge. Un nåhd ischscha rauskomme. Mia hän gedängd, 's isch än Amerikåna odda äbbes, er wah jåh ah so komisch å hgezoh un had än Helm uffghad un wah im gånse Gsihchd rod å gschmiad mid lauda griehne Pingdle, wie so än Hibbie, nåai, wie håasd ma se? Än Rogga, gnau. Un er isch heakomme un had gsagd: »Täk mih tuh jua lihda.« Die blehde Auslända imma, daß die nid ämåhl endli rähcht Daidsch lerne kenned!
Mia hän nadihali gfråhgd: »Hä?« und hän no ä Weile uff'n naigebabbld.
Hano, wie's hald so gehd, er isch hald zrig gånge in sei Kischt, awwa schdadd daß a abkahuä isch, isch a nåhd grahd widda rauskomme un had gsagd: »Bringed mi zu eiam Fihra!«
Un wie mia nåhd gsagd hän: »Der isch schu lång dohd«, hadda gåns blehd guggd.
Måai 1994